Biyernes

Biyernes na naman..pero parang lunes parin sa loob ng opisina.

Muntik na naman akong mahuli sa pag pasok sa trabaho dahil sa napasarap ang aking tulog. Binalak ko na ngang hindi pumasok, pero naisip ko na tatamarin lang rin naman ako pag tumambay ako sa bahay. Wala naman akong madalas gawin dun kundi matulog, kumain, manood, mag browse ng kung ano ano sa internet. Madalas nakakasawa na ang paulit ulit na gawain.

Katulad din dito sa opisina.. paulit-ulit. Papasok, uupo sa work-station mag lo-log-in sa iyong telepeno, magbubukas ng mga applications, ng mga file at maghahanda sa pagtanggap ng mga tawag. Isama pa diyan ang walang humpay na ingay ng mga katabi mong tila may sariling mundo kung mag-usap. Nakakatulig, masakit sa tenga, pero ano nga ba ang magagawa ng isang simpleng mangagawa na katulad ko?

Ayaw kong mamahiya ng tao, itunuro sa akin yan ng mga magulang ko. Ngunit naglalaro ang aking masamang imahinasyon sa mga bagay na makakapag pahinto sa mga nilalang na ito. Kung nagkaroon lang sana ng "volume controller" ang mga tao tulad ng radyo, telebisyon at telepono, di sana'y madali ko nang napahinto ang mga mga ganitong klaseng tao.

Mabuti at huling araw na ng pasok sa linggong ito. Makakapahinga ang tenga ko ng mahaba-habang araw. Salamat at nagpapalapad na naman ng papel ang kasalukuyang Pangulo ng mahal kong bansa at nadagdagan ang walang pasok sa susunod na linggo.